जुनेली न्यून, साहित्य ।

उसले एसईई पास गरेछ !

सबै विषयमा ए प्लस ल्याएछ !

खुसी लाग्यो परिणाम सुनेर

क्याबात् भनें

मनमन गुनेर !

सोधें – ‘बाबू’ भनेर

हँ, भन्छ !

सुन त भन्छु – केरे हँ भन्छ ।

एसईईको फुलफर्म सोधें

हँ ? केरे -केरे भन्छ ।

दोहोर्‍याएँ :

थाहा छैन भन्छ ।

‘अङ्‌ग्रेजी सर को हो ?’ सोधें –

त्यसको नाम ? त्यसको नाम !

‘त्यो ‘खुइले ‘ को नाम ‘था’ छैन’ भन्छ

अरु गुरुहरुको पनि नाम थाह छैन । उपनाम सबैको कण्ठ छ –

कागे म्याथ, नागे साइन्स

सुगाठुँडे नेपाली, पितल भुँडे सामाजिक … … आदिआदि ।

अनि सोधें –

तिम्रो पुख्यौंंली कहाँ हो ?

तिम्रो गोत्र के हो ?

हँ के रे ? था’ छैन ।

सोचें –

पक्का था’ छैन …

सरले रटाएको भए थाहा हुन्थ्यो,

रटाएको भन्दा अरु कुरा त तिमीलाई के थाहा छ र ?

परीक्षामुखी शिक्षा थाहा छ ।

खालि नम्बरको चाह छ !

आउट अफ सेलेबस त तिमीलाई ..

तिमीलाई त –

कम्प्युटर, मोवाइल, फेसबुक, च्याट थाहा छ !

ब्लक, रिक्योस्ट, अनफ्रेन्ड, ह्याक सबै थाहा छ ।

फिल्म ‘रियालिटी सो ….

गेम, पब्जी, फ्रि-फाएर, पोर्न थाहा छ ….

डाटा प्याक ब्यालेन्स आदि आदि

कण्ठ छ !

पूरा याद छ !!

तिमीलाई थाहा छैन …

सम्बोधन

अभिवादन

मान-इज्जत

प्रतिष्ठा-संस्कार

संस्कृति रीतिरिवाज

थाहै छैन –

हजुर

सहयोग

सद्भाव

माया

स्नेह

सेवा

सुवचन

सु-संस्कृति

स्वधर्म

स्वभाषा

स्वभेष केही थाहा छैन ।

जिम्मेवारी

वफादारी

इमानदारी

केही थाहा छैन ।

खाली बोके दारी थाहा छ !

बस् ! त्यतिमात्र ।

बाआमाको दुःख था’ छैन

बाआमाको व्यथा था’ छैन

आमा – बाको पीडा दर्द था’ छैन ।

भान्साको काम शून्य

खेतको काम शून्य

गोठको काम शून्य

तरकारी बारीको काम शून्य !

आफ्ना लुगा, जुत्ता, टाई, बेल्ट मिलाउन मात्र हैन ओछ्‌यान आँगन केही थाहा छैन !

केबल अङ्क थाहा छ !

डिभिजन थाहा छ ।

प्रतिशत थाहा छ !

छोरा… न गोबरको भइसक्यो कि अभिभावकलाई पनि खाली

नम्बरको चाह छ !

डिभिजनको चाह छ !

प्रतिशतको चाह छ !

…बेथिति …

बस् यतिमात्र थाहा छ ।

– गोपाल काफ्ले, सिन्धुली